Ani, 21 ans, dans l’enfer d’Alep

« Պատուհանը կեցած կը դիտեմ երկինքը, կը դիտեմ շուրջս : Հովը կը փչէ օդը անուշ բայց ինչ Իմաստ, ինչ օգուտ երբ փողոցը պարապ մարդ չկայ : Խանութները փակ են : Հռթիրներուն ձայնը ականջիս, սիրտս կու լայ կը ցաւի : Որքան զոհ, որքան տուներ քանդուեցան մանուկներ դեռ նոր կը բանային իրենց աչքերը դեռ նոր կը սկսեին…